اهو چنڊ ئي ته آهي جو محبوبن سان ملائي ٿو..نه ته ان کان ڏوري جو احساس
جيءُ کي جهوري وجهي..مونکي منهنجي پرينءَ چيو هيو جڏهن پاڻ نه ملي سگهندا
سين ته پاڻ ڪئين ڏسندا سان هڪٻئي کي..مون چيو هيو مانس ته هر مهيني جي
چوڏهين رات تون به گهر جي اڱڻ تي اچي ويندي ڪر
مان به پنهنجي گهر جي اڱڻ تي ايندس، پوِء چنڊ مان نڪرندڙ من موهيندڙ ڪرڻا جڏهن به تنهنجي اک کي ڇُهن ته انهن
ئي ڪرڻن وسيلي تون مونکي ڏسي پنهنجي سڪ لاهجانءِ..۽ جڏهن اهي ساڳيا ڪرڻا منهنجي اکين منجه پوندا
ته ڄڻ مان به توکي پسي ورتو..بس پوءِ هاڻ خبر ناهه پرينءَ جي ته اهو چوڏهين رات پنهنجي اڱڻ تي
ايندو آهي يا نه پر مان هر چوڏهين رات اڱڻ تي ويهي پرينءَ جي ديدار جون
سڪون لاهيندو آهيان.
0 comments:
جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو
اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔